Arbeidssommar

Dei fleste studentar har vanlege sommarjobbar med faste arbeidstider og utbetalt lønn.
Eg har i sommar saman med mannen min flytta, snikra og pust opp fire brakkar.
Dei er nå blitt til to fine leiligheter til skuleungdom på den virdaregåande skulen i Etne.
Arbeidstida har vore frå morgon til kveld, og i dag er fire kjekke jenter på plass, og eg er fornøgd.

Nå skal det blir godt å få litt orden på eige hus og å innstilla seg på skule igjen. Men eg måtte bare leggja ut nokre skrytebilder først

Eg gler meg til å starta igjen, og eg er stadig nærare målet om å bli lærar, og dette skuleåret skal bloggen skrivast på bokmål, så dette får vera den siste nynorskbloggen i denne omgang.
Velkomen tilbake på skulebenken!

Gerd Elin

Refleksjonsnotat

Takk for no!

"Du kan ikkje læra eit menneske noko. Du kan berre hjelpa det til å oppdaga det i seg sjølv."(Galileo Galilei)

Nå nærmar det seg slutten av dette skuleåret. Eg må sei at eg var spent då eg starta i haust. Eg sa opp jobben, tok opp lån og satsa i relativt vaksen alder på at det no var lurt å ta av i neste vegkryss. Vegen er spennande og utsikten fin, men det har og vore både svingar og bratte bakkar undervegs. Når dei hardaste stigningane kjem, prøver eg å sjå føre meg målet ein plass langt der framme.
Det er interessant å læra. Det som har vore særs spennande er at eg i pedagogikkfaget lærer så mykje som eg kan sjå mi eiga læring og elevars læring i lys av.
Diverse gruppearbeidet som eg har vore ein del av og praksis eg har hatt ute i skulen, har for meg vore utviklande. Eg ser at eg ikkje var ein ”typisk elev” då eg var barn. Det er svært nyttig å vita, når det er eg som skal til å formidla kunnskap. For me må ha kunnskap om elevgruppa og ikkje ta for gitt at elevane lærer på same måte som me sjølv gjorde då me var på deira alder. MI-teorien og Vakt-prinsippet til Lena Bogstrøm har vore svært viktige for meg å få kjennskap til. Ein lærar må vita at ingen elevar er like, og at dei har ulike læringsstilar. Det er og viktig å læra om metodevariasjon, og eg kunne tenkt meg å lært meir om tilpassa opplæring, som vil vera nyttig i denne samanhengen. MAKVISE-prinsippet i tillegg til ”diamanten” vil vera ei rettesnor for meg i planleggingsarbeidet, som eg trur er over halve jobben til ein lærar. God planlegging vil kanskje og vera det som skal til for i neste omgang kunne vera med å vekkja den indre motivasjonen hos elevane. Som lærar ønskjer eg å vera ei hjelp for eit barn til å oppdaga kunnskapen, eller eit støttande stilas, som Jerome Bruner ville kalla det.

I pedagogikkundervisinga dette året har me fått ein smakebit av mange ulike undervisningsmetodar. Eg har opplevd at variasjonen har vore med å motivera meg vidare i læringsprosessen min. Samarbeid i praksisgruppa mi om oppgåver som skulle skrivast, og presenterast, har og vore med på å driva læringsprosessen vidare. Å få rettleiing og vurdering undervegs har vore svært nyttig, og eg synest alle lærarane har vore flinkt til å gi konstruktive tilbakemeldingar. Desse eksempla kjem eg til å ta med meg inn i mi lærargjerning.
Vidare må eg sei at blogginga er den metoden som har passa meg best. Då har eg fått drive på med individuelt arbeid som eg likar svært godt, men eg har fått gjort det i eit ”sosialt rom”. Heilt frå starten fekk me vita at me skulle vera kritiske venner til våre medstudentar i bloggen. Eg trur kanskje ikkje heilt me skjøna kva denne rolla gjekk ut på før me no nærmar oss slutten av året. Eg har prøvd å følgja opp oppgåva mi som kritisk venn, men eg var usikker på det å gå inn i andre bloggar å sei kva som var bra og kva som ikkje var så bra. No skjønar eg at rolla mi ikkje var å vurdera, men å hjelpa venen min vidare. Eg kunne spurt meir spørsmål, som kva meiner du med…?, synest du…?, kva gjorde du då…? Men gjort er gjort, kanskje me får fleire sjansar.


Då me arbeidde med dei ulike pedagogiske læringsteoriane i haust, var det for tidleg for meg å skriva noko om eit pedagogisk grunnsyn. Dette er no i ferd med å forma seg, etter den prosessen me har vore gjennom dette året. I denne utviklinga har både pensumstoff, førelesingar, oppgåveskriving og ikkje minst blogging vore viktige hjelpemidlar for meg, for å få på plass teorien i pedagogikkfaget. Det er nett som når du lagar ein gjærdeig. Den må eltast lenge om den skal bli smidig og god, og heva skikkeleg. Slik er det og med dette faget. Det må lesast, grunnast på, skrivast og diskuterast, gjerne i fleire omgangar, for at pedagogikken skal etablera seg og veksa i ein. For skal me bli lærarar, er pedagogikk mykje viktigare enn kva eg har tenkt på tidlegare.
Det har vore interessant å sjå innhald i, og samanheng mellom dei ulike pedagogiske paradigma. Interessant å sjå korleis den eine tradisjonen har bygd på den førre. Eg meiner at sjølv om me ser mykje positivt med den sosiokulturelle teorien som har råda grunnen dei seinare år, så går det ikkje an å trykkja denne teorien til brystet utan å sjå den i samanheng med dei føregåande. Menneskesynet i Behaviorismen er fint. Alle kan læra. Gulrotprinsippet kan og vera med på vekkja motivasjon for vidare læring. Det har me sjølv sett i løpet av året. Lit lys, avslappande musikk, frukt og frokost. Det er ikkje alltid så mykje som skal til. Men dersom me berre baserer læringssynet vårt på den behavioristiske eller kognitivistiske tradisjonen, så mister me det sosiokulturelle perspektivet. For som Vygotsky meiner, så skjer læring i ein kontekst og gjerne i ein sosial samanheng.
I pedagogikkfaget har me lært om kva teoretikarar og teoriar som har hatt gjennomslag opp gjennom åra. Eg har lagt inn denne lærdomen i forståinga mi. Eg må i tillegg ta med meg den eg er, det synet eg har på livet, og dei haldningane og det verdisynet eg alt har etabler, inn i mitt pedagogiske grunnsyn. I tillegg til at eg har fått på plass ein del teori, og i store trekk ser kva som kjenneteiknar dei ulike teoritradisjonane, så har eg fått vore ute i praksis og observert elevane. Dette har vore svært nyttig. For sjølv om eg visste det frå før, så fekk eg stadfesta det nok ein gong; elevar er ulike, og lærer på ulik måte. Nokre av desse observasjonane og inntrykka tok eg med meg i oppgåva Mattematikk og pedagogikk, som truleg er det arbeidet i løpet av året som har vore med på å forma meg mest. Det eg lærte i prosessen med denne oppgåva, kunne eg etter kvart setja inn i ein teoretisk og pedagogisk samanheng, noko eg ikkje har kunna før, då eg har arbeidd som lærar.

Eg håpar på å koma ut som ein god lærar i andre enden av studiet. Håpet er at elevane skal oppleva god meistring. Eg ønskjer å kunne vera i god dialog med barna og eg vil gjera mitt for å ”sjå” den einskilde. Eg trur det er viktig å kunne noko om tilpassa opplæring. I tillegg er det viktig å vera oppdatert på det spesialpedagogiske området. Det er så mykje meir eg ønskjer å læra, og på ein måte er det fint at eg ikkje er ferdig utdanna enno, sjølv om eg ønskjer å bli det så snart som mogeleg. Men eg har vel åra føre meg eg og, sjølv om eg kunne vore mora til dei fleste av mine medstudentar.
Eg vil takka alle medstudentar og lærarar for at de har vore med på å gjera dette året så interessant, spennande og nyskapande. Det skal bli godt å bli ferdig med eksamensmånaden Ein herleg sommar ventar. Men eg trur at når august er i anmarsj, så ser eg fram til eit nytt år på HSH.

Til slutt vil eg ta med eit sitat frå Bjørndal og Leiberg, som står bak den såkalla diamanten. For eg trur at kommunikasjonen mellom lærar og elev er alfa og omega for all pedagogiske verksemd, og det er pedagogisk verksemd me ønskjer å vera med å driva.

"Et skapende og dynamisk samspill mellom lærere og elever anser vi således for å være et av de viktigste kriterier for god undervisning" (Bjørndal og Lieberg 1978:22)

Gerd Elin :-)

Frokost, film og bare kos - før det brakar laust....

Pedagogikkfaget må vera det faget i år der me har hatt mest variasjon i undervisninga. Me har fått prøvd oss på å arbeida individuelt og i grupper. Me har hatt forelesingar, og men har blitt servert enkelte "gulrøtter" undervegs. Dette må vera MAKVISE-prinsippet i praksis. Eg meiner ulike Aktivitetar, Konkretisering, Variasjon i undervining og oppgåver, Individualisering og Samarbeid er det som har gitt meg Motivasjon for faget. Under den koselege frukosten på Børtveit skule, hadde me og ei lita Evaluering på måndag, og eg vil berre seia ei stor takk faglærarane og særskild til Birgit, som har gjort dette faget så "levande" for meg.
I tillegg fekk me sjå dei samasette tekstane som studentane har laga. Kjempekjekt om me kan få alle filmane på ein CD, så kan me faktisk bruka stoffet seinare. Genialt med alt som er til gjenbruk. Litt irriterande for oss at eg faktisk hadde sendt inn ny versjon (før me hadde fått beskjed om det), så hadde aldri E-posten kome fram. Truleg var fila for stor? Litt dumt med E-postprogrammet på Fronter, at me ikkje får opp liste over sendte meldingar, og heller ikkje tilbakemelding om noko har gått galt med sendinga, noko eg er vant med frå andre E-postprogram. Var inne på IKTen og skulle ordna dette ein dag, men det varte berre til neste dag, så var oppjusteringa vekke... Vel, vel, burde vel forstått det når eg ikkje fekk svar på E-posten og den nye filmen vår skal over på CD og leverast inn på studenttorget, så me skal få den i dei rette hender til slutt.
For min del vil eg takka for den siste pedagogikktimen dette semesteret og ønskja alle lykke til med oppgradering av stoffet på bloggen, og med innleveringane i eksamensmappa.
--------------------------
Lagt til 15.04.2008
I dag fekk eg sett filmen om "Dei stille barna". Flott at Birgit har lagt ut den lenken i lærarbloggen.
Det er sårt å høyra vaksne fortelja om ein meir eller mindre tapt barndom. Den tida som er så viktig for livet vidare. Kristin var eit barn som opplevde å falla utanfor. Ho grudde seg så masse til skulen, at dei vonde kjenslene tok den plassen som god meistringskjense og sosial leik med dei andre elevane skulle hatt. Ho trakk seg unna dei andre barna, og greidde ikkje å etablera vennskap, fordi ho trudde ikkje at nokon ville leika med ho. Dette utvikla seg til eit åtferdsproblem. Ho opplevde mobbing og vart den upopulære som mangla sosiale ferigheiter.Mellom fem og åtte prosent, altså eitt til to barn i kvar klasse høyrer til gruppa "Dei stille barna". Den tause fasaden desse elevane har, skjuler ofte andre problem. Det kan vera psykiske problem eller problem heime som ligg bak denne tause maska. Eller elevane kan og rett og slett vera svært sjenerte av natur. Desse elevane utgjer ei forsømt gruppe i skulen. Barna er stille og krev ikkje noko. Problemet deira går ikkje ut over andre som med utagerande barn, men skulen har likevel ansvar for å sjå også desse elevane. Og det er dette som kan hjelpa dei, seier psykolog Håkon Rud, BUP Oslo. Han rår til å gi desse elevane tid, samstundes som dei blir vist interesse. Når ein har etablert ein nær kontakt, bør ein spørja dei direkte om korleis dei har det. Å bli sett og når nokon har tid til ein, skapar sjølvkjensle som barnet kan byggja vidare på.
Heldigvis har Kristin eit godt liv no som vaksen. Ho fortalte at ho hadde fått terapi og trening i sosile ferdigheiter. No har ho ein sjølvsagt plass i vennegjengen og står fram som ei trygg dame i programmet "Puls". Det var godt å sjå at det aldri er for seint å gjera noko med eit problem.

Gerd Elin

Sjølvbilete og attribusjonsteori

I samband med innleveringsoppgåva om Mons har me fått ei ekstra utfordring i å setja oss inn i dette med utvikling av sjølvbilete og kva mellom anna attribusjonsteorien seier om den einskilde si utvikling.

Eit lite barn blir født med så mykje i seg som kjem til å vera retningsgjevande for kva person barnet kjem til å bli. Eg har lært at det første leveåret greier ikkje barnet å skilje mellom seg sjølv og mora som personar. Sett frå barnet si side er dei ein identitet. Etter kvart utviklar barnet sin eigen identitet, men dette tar lang tid. Eg har lest at identiteten er utvikla når eit menneske er 22 år.(sikkert ulike meiningar om det). Men korleis blir denne identiteten utvikla? Sidan skulen skal støtta opp under ein elev si allsidige utvikling, er det viktig at me veit noko om korleis både fysisk, sosial og kognitiv utvikling skjer.
Eriksen sin stadieteori er interessante å ta med seg. ”Utviklinga er bestemt på førehand ut frå at eit menneske er førebudd på å samhandla” . Eg trur det er viktig for ein lærar å vita noko om ulike modnings- og utviklingsstadier. Kva kan me venta oss av barn på dei ulike alderstrinna? Men sjølv om me som menneske etter kvart kanskje når stadiet MODENHET, så trur eg likevel ikkje me sluttar å utvikla oss som personar.


Imsen skriv at sjølvet er bærebjelken i vårt indre, det fundamentet me står på. Ho skriv og at sjølvet kan delast inn i to, eit handlande, ubevisst eg, og eit observerande, bevisst meg. EG er det ubeviste, og blir eit minne, MEG er det beviste, den som handlar. Desse to samarbeidar, og det me ikkje tenkjer over at me gjer, ligg i grenselandet mellom.
Eg trur det er viktig å tenkja over at ein elev ikkje alltid har eit bevist forhold til seg sjølv. Men sjølvet hans/hennar blir i følgje Mead utvikla i samhandling med andre. Mead sin speglingsteori trur eg er svært utslagsgivande i eit menneske si utvikling. Kven er det som ikkje speglar seg i andre? Me samanliknar, lærer og lever – av, med og for kvarandre. Kva har dette å seia for sjølvbilete?

Mennesket har behov for å kunne tolke verda. Me ønskjer å forstå kvifor ting skjer. Me tolkar og finn årsaker til det me opplever. Det me opplever legg seg og som ei erfaring som me byggjer forventningane våre på. Er erfaringane gode er alt vel, men dersom eit barn har mange dårlege erfaringar, er det etterkvart kanskje ikkje så lett å venta noko godt ut av det som ligg føre heller. At ulike menneske tolkar dei same erfaringane ulikt, er og svært interessant å vita noko om. Her er det mykje spennande å lesa om i Attribusjonsteorien. Forsking viser at personar med såkalla høg sjølvoppfatning har større tendens til å forklara suksess ved indre årsaker enn dei med låg sjølvoppfatning. Det kan føra til at dei med låg sjølvoppfatning, har vanskar med å gå i gang med utfordrande oppgåver. For å oppretthalda mest mogeleg positiv sjølvoppfatning kan dette føra til at elevar utviklar eigne strategiar for å unngå å misslykkast. Det kan for eksempel vera å trekkja seg tilbake frå oppgåva som er gitt, eller å velja ei svært enkel, eller ei som er så vanskeleg at få ville greidd den. Å stadig unndra seg ansvar og plassera årsakene utanfor seg sjølv, gjer at sjølvoppfatninga ”går fri”, både på godt og vondt.

Svært interessant å vita dette. Ut av dette kan eg lesa at dersom me skal hjelpa eit barn med å byggja ei god sjølvoppfatning, er det svært viktig å hjelpa eit barn til å meistra. God meistring har og samanheng med at den indre motivasjonen blir vekt. Og indre motivasjon fører igjen til god meistring, som er med på å byggja eit positivt sjølvbilete. Det må vera den gode sirkel det!
Lykke til !

Gerd Elin:-)

Yrkesetikk

Det er kjempeviktig for oss som skal bli lærarar å ha eit bevist forhold til yrkesetikken. Eg var ikkje på seminare fordi eg har vore gjennom dette før då eg studert KRL. Men eg har lese ein del av bloggane til dei andre studentane. Det har vore ei god oppfrisking av emnet. Fleire har lagt ut dei 10 boda som gruppene laga for læraren. De har sett opp bod om kva ansvar ein lærar har i høve til elevane sine, i høve til kollegaer, arbeidsgivar og foreldre. Me kjem til å få eit ansvar i høve til alle desse gruppene og det er viktig at me er oppdaterte på lovar og reglar og har ei bevist omsorgs- og ansvarskjensle i botn. Det etiske perspektivet er viktig å ta med, og det kan og bli spennande å ta med seg etikklærdomen inn i elevane sin skulekvardag og kanskje spesielt i KRL-undervisninga. Dette har eg og skrive noko om i innlegget om observasjonspraksis.

Gerd Elin:-)

Viktig med vurdering

I pedagogikktimane i dag gjekk me gjennom dette med vurdering i skulen.
Då eg var ferdig med vidaregåande skule, gjekk eg rett ut i arbeidslivet. Eg fekk meg jobb i Statoil og var relativt godt sikra økonomisk. Det følgde ei stor fridomskjensle med å vera økonomisk sjølvstendig. Men eg hugsar eg sakna tilbakemeldingane som me heile tida fekk på skulen. Nå er eg tilbake igjen og får vurdering, men eg skal og læra å gi vurdering. Dette med kritisk venn i bloggen har for eksempel ikkje vore heilt lett. Men den attendemeldinga me har fått/får i samaband med bloggen både av medstudentar og lærarar er jo svært lærerik. Fint at me nå lærer litt meir om dette, og interessant å sjå at det faktisk har noko å seia for læringsutbyttet til elevane. Konstruktiv vurdering gir betre resultat. Åshild sa og i dag at elevane likar å bli vurderte.
Svært greitt å få det vedlegget om forskriftsendring i Opplæringlova, når det gjeld vurdering, med meir. At vurderingane skal vera konstruktive ved å sei kva som er bra, og kva som det kan arbeidast meir med, er bra. At tilbakemeldingane skal vera personlege er bra, men best er det at dei skal vera positive. Eg har lest i ei bok som heiter Klasseromsledelse som seier at ved å gi elevane ros som beskriv det dei har gjort, kan læraren og vekkja elevens indre motivasjon. Dette er fordi beskrivande ros kan ikkje motseiast, for det stadfestar faktiske hendingar. Når vurderingane er konstruktive er dei faktisk og med på å byggja opp ein elevs sjølvbilete, og eleven vil etterkvart blir meir uavhengig av at læraren roser, og kan motivera seg sjølv til vidare læring, fordi han er indre motivert. (Holth 2005)

I boka til Helle står det og:
Tilbakemeldinga må vera spontan
Tilbakemeldinga må vera ekte
Tilbakemeldinga må vera konkret og grunngjeven
Tilbakemeldinga må ta utgangspunkt i tidlegare prestasjonar
Tilbakemeldina skal signalisera at liknande meistring kan ventast i framtida.
Tilbakemeldinga må vera meir oppteken av det eleven meistrar enn motsett.

Det er vel og viktig å ta med seg at tilbakemeldinga og rettleiing kan vera både munnleg og skriftleg. Konstruktive vurderingar kan og gi elevane auka motivasjon.
At me som framtidige lærarar og må ha kompetanse i å vurdera, er viktig. Det er faktisk ein føresetnad for å kunne driva tilpassa opplæring. Når elevane får konstruktive vurderingar og blir gjort beviste på sine læringsmål, vil dette og gi elevane auka fagleg kompetanse. Eg lærte mykje i dag, og den oppgåva der me skulle gi ei vurdering på ein elevtekst var interessant. Eg likte så godt det eventyret ho jenta hadde skrive. Ho meistra så godt å bruka det ho tidlegare hadde lært, og gjera det til noko nytt, sitt eige eventyr. Slike praktiske øvingar håpar eg me får prøva oss meir på i alle fag neste år, for eg blir stadig overraska over kor mykje det kan ha å seia for ein elev kva slag lærarar me blir. Desse åra på lærarskulen trur eg kan vera med på å forma oss til å bli gode lærarar.

For som ordtaket seier
Kunnskap er ei lett bør å bæra
både for lærar og elev.

Gerd Elin:-)

Erfaringar frå observasjonspraksis - i perspektiv

Nå er praksisvekene våre dette skuleåret over. Eg sette meg ned og las litt frå dei notata eg har skrive etter kvar praksisperiode. Etter observasjonspraksis, som eg og skreiv noko frå i starten av oktober, har eg lagt inn eit notat på 4 tettskrivne sider i praksismappa mi. Sjølv om eg har arbeidd i skulen før, så var særskild denne første veka gangske overveldane. Dei to praksislærarane våre som har ein 5.klasse kvar, førte oss gjennom ei veke med variert program. Me starta veka med ein ganske hektisk gymtime og eg hugsar at eg på veg heim den dagen diskuterte både med meg sjølv og med pendlarvennen min om det var dette eg eigentleg ville.
Me skulle observer elevane. Dei ulike "typane" merka seg fort ut. Heilt frå dei svært stille, til dei som helst skulle hatt heile merksemda åleine. Me fekk sjå dei i samarbeidssituasjonar og når dei arbeidde kvar for seg, og me undra oss og over plasseringa av einskilde. Nokon sat på gruppe medan andre sat aleine, vendt vekk frå klassen. Etter kvart som me vart betre kjent med elevane i klassane, såg me at det låg ei meining bak dei ulike vala. Me undra oss og over kor mykje tid som gjekk med til å ordna opp i konfliktar, og kor lite einskilde fekk gjort. Der og då tenkte eg litt fortvila: "Eg vil jo læra mine framtidige elevar noko, ikkje berre styra med det sosiale!" Men kva er det å læra? Eit barn skal ikkje bare læra norsk, matematikk, naturfag og historie. Skulen har oppdragaransvar som og inneber å sjå heile mennesket. Det sosialpedagogiske aspektet er jo både viktig og kjempeinteressant. Eg må likevel seia det det skulle fleire praksisveker til før eg kjende at "dette er meg". Først når me vart godt kjent med elevane, og når eg fekk ansvar for undervisninga, begynnte eg å kjenna at dette kan eg kanskje tenkja meg å gjera - for pengar.
Siste timen me var med på i veke 38, var klassens time. Denne førte eg logg frå. Dette er observasjon av læring i ein klasse, der innhaldet kanskje og kunne vore lagt til etikkundervisnina i KRL. Eg tenkjer på dette som ein viktig time, og trur ein må ha rom til å ta slike timar etterkvart som det er naudsynt i ein klasse. Eg legg ved loggen, og rekfleksjon eg gjorde etter timen i bloggen min. Alle elevane er anonymiserte.

Klassens time fredag 20.9.07
I klassens time tek elevane opp ting som vedkjem både det sosiale i klassen og anna praktiske som bør tas opp i plenum. Denne dagen skulle dei snakka om gode og dårlege måtar å bestemma på. Etter at elevane hadde organisert stolar i ein ring, var elevane raskt ute me ting dei måtte sei. Ei hadde blitt kalla for tjukk (ingen elevar i klassen var tjukke)i friminuttet og ei anna hadde fått kommentar om at ho gjekk som ein gut (eg hadde ikkje observert nokon såkalla guttejente i klasse). Det var snart fleire som var frampå og ein kunne melda om ein klassekamerat som hadde sykla der det ikkje var lov.
Lærar ser til at elevane rekkjer opp handa og får snakka etter tur. Ho må stoppa desse beskjedane som etter kvart går i retning av å sladra på kvarandre og går over til dagens tema.
Ho ber alle om å tenkja over om det er nokon som bestemmer meir i klassen enn andre. Ho ber dei vidare om å tenkja over korleis det er bra å bestemma og kva som er dumt.
Det kom mange forslag på korleis ein ikkje burde bestemma:



L:Det er dumt viss dei sjefete typane får bestemma sjølv om dei er i mindretal.
R: Viss andre ikkje får lov å bli med å leika er det dumt.
I: Viss for eksempel tre stykk leikar kjekt er det dumt når ein prøver å få dei til å leika noko anna.
A: Eg hate når eg blir utestengt.
A: Det er dumt når gutane byggjer hytte og jentene ikkje får vera med.
M: Det er lurt å sei at me kan gjera det du vil først og så det eg vil etterpå.
Lærar: Kva er lurt å gjera dersom nokon styrer dumt?
R: Kanskje det er best å halda seg vekke?
A fortel om ein gong det gjekk galt når han hadde starta eit hytteprosjekt og nokre andre kom å overtok det han hadde sett i gang.
H: Det er bare å sei det høgt og tydeleg at nå er det nok. Me må tørr å sei i frå.
R: Eg sa at du må ikkje ver sånn, for då er det ingen som vil vera venner med deg.

Refleksjon:
Timen gjekk raskt og elevane var engasjerte. Dette var eit tema som tydeleg vedkom elevane. Lærar var diskusjonsleiar og mange elevar hadde mykje på hjarta. Eg tenkte det var ein flott måte å ta opp både vanskelege tema og klassemiljø på. At denne timen var lagt til slutten av veka var og fint, for då kunne ein reinske opp eventuelle dumme episodar før helga.
Å sitja i ring på stolar med sving var ei utfordring. Einskilde elevar greidde ikkje å sitja i ro. Det var og ei svært god trening i å måtte venta på tur. Lærar gjorde ein kjempejobb med å la elevane med dei seriøse innlegga koma til i tur og orden, samstundes som andre innlegg måtte lukast ut og elevar måtte korrigerast.

Jo, dette kan eg nok tenkja meg å vera med på:-)

Gerd Elin

Vår

No når våren er i anmarsj ligg eg her og har influensa. Men eg synes ikkje synd på meg sjølv, for det er ikkje verre med meg enn at eg er på nett og ser på bilder av våren. Eg kan sjølvsagt ikkje lukta våren ved å sjå på eit nydeleg bilete, men eg har ikkje luktesans likevel akuratt nå, så då så...Når det er sagt, så vil eg berre få ønskja alle ei god helg med eit fint bilete og eit bitte lite vårdikt av Arnulf Øverland.



Det glitrer av sol i den bratte grend,
det dufter av mark og eng.
Hvor skulle vel våren ellers hen?
Vi venter jo på den så lenge.
Jeg elsker den vår som du knapt kan se,
en blomst som sprang ut av den kolde sne!

Tilpassa opplæring

I Opplæingslova § 1 og 2 står det at opplæringa skal tilpassast evnene og føresetnadane hjå den einskilde elev, lærling og lærekandidat. (KD 1998) I den generelle delen av læreplanen står det at opplæringa skal møta barn, unge og vaksne på deira eigne vilkår og samtidig føra dei inn i grenselandet der dei kan læra nytt ved å opne sinn og prøve evner (KUF 1994:11) Undervisninga må tilpassast ikkje berre fag og stoff, men også alderstrinn og utviklingsnivå til den einskilde eleven og den samansette klassen (KUF 1994:19) Dette står i to av styringsdokumenta me har for undervisning i skulen. Flotte ord! Viktige er dei og. Temaet "tilpassa opplæring" er interessant og utfordrande. Eg tenkjer at det er kjempeviktig at me har ulike styringsdokument, som mellom anna seier noko om eleven sine rettar til opplæring. Eg er og glad for at eg har hatt praksisperiodane, der me har observert og har hatt gode samtalar med praksislærarane om kvardagen i skulen. På denne måten blir det me lærar og det som ventar oss etter utdanning ballansert, for desverre blir mange av dei gode orda meir rettleiande enn styrande. Åshild poengterte i undervisninga på måndag dette med kva som er styrande dokument, og kva det vil seia at dei er det. Eg ønskjer å setja meg høge mål når eg blir lærar. Eg ønskjer å ta styringsdokumenta på alvor. Men eg ser og at det er mange faktorar som spelar inn, og at det ikkje nyttar å vera superidealsitisk - (men litt idealistisk går vel an). Tilpassa opplæring ønskjer eg å læra meir om. Eg kunne tenkt meg å tatt den halvårseininga som skal setjast i gang på HSH. Eg trur det er utruleg viktig å kunne tilpassa undervisninga til den einskilde elev. Det som eg og oppdaga når eg las frå den generelle delen av læreplanen, var at undervisninga ikkje berre skulle tilpassast dei einskilde elev, men og den samansette klassen, eller gruppa som det no heiter. Dette gav meg eit nytt perspektiv på saka. Ein må faktisk også sjå kva som er mogeleg i den samansette gruppa, og prøva å dra dei fordelar ein kan ut av dette i høve til den einskilde elev. Det kan og vera at samansetjinga i gruppa avgrensar kva som er mogeleg.

MI-opplegg

Me fekk og ei utfording på måndag. Me skulle laga ei skisse til eit undervisningsopplegg der me tenkte tilpassa opplæring. Me fekk velja gruppe sjølv, og ikkje heilt uventa så valde me å gå saman i praksisgruppa. Me syntes denne oppgåva var spennande. Me valde å tenkja på Howard Gardners ulike læringsstilar, som dei på Skåredalen skole kallar for: sjølvklok, menneskeklok, talklok, ordklok, musikklok, kroppsklok, bildeklok og naturklok. Me kunne tenkja oss å laga eit undervisnigsopplegg i mattematikk som me skulle gjennomføra ved semesterstart om hausten. Opplegget skulle gå ut på å samla inn og presentera data. I løpet av matematikk-timane over ein periode på opp mot 14 dagar, skulle elevane telja og kartleggja markblomar på eit naturområde. Dei skulle få teikna blomane og laga diagram. Dei skulle få rekna mattematikkoppgåver i dette temaet, med roleg musikk i bakgrunnen, dei skulle få arbeida individuelt og i grupper. Målet var at gjennom mange varierte oppgåver over same emne, så ville læraren bli betre kjent med elevane i tillegg til at han kunne gjera seg opp nokre tankar om kva læringsstilar dei ulike elevane har, og kva områder elevane kan utvikla seg på. Ved å planleggja denne skissa litt meir i detalj, kan eg tenkja meg å bruka opplegget ein gong om eg får sjansen.

Mattematikk og tilpassa opplæring
Geir Botten skriv og i boka Meningsfylt matematikk at den beste matematikkundervisninga får ein når ein varierer mellom ulike undervisningsmedodar. Botten skriv og at den måten dei fleste lærarane praktiserer differensieringsproblemet på, er ved å la elevane arbeida individuelt på sitt nivå. Dette meiner han ofte fører til dårleg klassemiljø og usunn konkurranse mellom elevane. I kapittel 5 og 6 i same boka viser han fleire eksempel på arbeidsmåtar der det er naturleg å differensiera. Elevane arbeider med same stoff, men på ulikt nivå. Han viser og alternative måtar ein kan organisera tilpassa undervisning samstundes som ein tek vare på fellesskapen i gruppa. Dette var dagens matematikk-reklame. Håpar berre at me, studentane på HSH, tek oss tid til å tenkja litt kreativt, når det ein gong er oss som står der og skal leia ei gruppa/ein klasse.
Gerd Elin:-)

Tre veker i praksis

Når eg nå skulle vera på Skåredalen i tre veker, håpte eg å finna ut meir om mi rolle som lærar. Når eg planla timane ville eg først og fremst tenkja gjennom kva bokstavane MAKVIS står for i pedagogisk samanheng (motivasjon, aktivisering, konkretisering, variasjon, individualisering og samarbeid), og styra etter dette prinsippet. Eg ønskte å sjå om eg kunne ha noko seia både for elevanes faglege og sosiale utvikling – ambisiøse mål – men likevel, dersom eg ikkje fekk eit glimt av at læraryrket er framtida for meg, så ville det bli vanskelegare for meg sjølv å motivera for vidare studiar.
Saman med praksisgruppa mi og praksislærarane la me opp til eit variert undervisningsopplegg med base i timeplanen. Ikkje så ambisiøst som i haust, men likevel meir realistisk. Me inkluderte tverrfaglege opplegg, arbeidsplan, IKT, gruppearbeid, individuelt arbeid, og heile tida prøvde me å tenkja korleis me kunne konkretisera det me underviste.
Heile tida gjorde me observasjonar på korleis dei ulike elevane fann seg til rette med dei ulike undervisingsmetodane. Det var svært kjekt å sjå korleis elevar som har sin styrke i ulike intelligensar, fekk vist ekstra kva dei kunne og likte, alt etter kva fag me hadde.
Me var tidleg ute og fekk bestilt IKT-rommet, slik at undervisinga me hadde og vart kopla til IKT-opplæring. Dette galdt særleg faga mattematikk, norsk og samfunnsfag. Me kjørte først eit tekstbehandlingskurs for dei. Sidan fekk dei bruka IKT i eit arbeidsprogram som strakk seg over fleire økter.
Me hadde og eit eige opplegg i Mat og helse, der elevane fekk baka bollar. I desse øktene var det særskild interessant å observera korleis elevane fekk til å arbeida saman, og om dei hadde forstått beskjedane dei fekk. Det vart svært gode gule påskebollar, og på dei fleste gruppene gjekk samarbeidet knirkefritt.
No når me kjenner elevane betre, er det og interessant å kunne observera korleis tilhøve heime hos dei einskilde elev, ulike evner, og kjønn har å seia for kva eleven greier å utretta på skulen i løpet av ein dag. Fleire av elevane i dei to femteklassane har problem på heimebane. Hos ein del fekk dette utslag i konsentrasjonsproblem. Nokre hjelpte det å trøysta, medan andre tok det ut i aggresjon, liten vilje til å samarbeida og lita tru på eigne evner.
Det er vanskeleg, men svært utfordrande og interessant å prøva å ha fokus på den einskilde elev. Eg synes og det er litt frustrerande å sjå at eg ikkje greier å ha fokus på alle. Når eg ein gong får min eigen klasse, trur eg det er viktig at eg lagar meg eit system slik at eg greier å observera alle og gi alle noko, for eg ser kor lett det er at nokre tek alt. Eg må innrømma at mitt fokus har vore større på gutane enn jentene, iallfall i den eine klasse.
Det var og interessant å sjå korleis elevane hadde det i friminutta. Dette var ein kjærkomen sjanse til å få betre kontakt med elevane på det sosiale nivået, som eg meiner kom meg til gode i undervisningssituasjonen. Eg synes eg fekk opparbeidd eit tillitsforhold til elevane. Eg opplevde fleire gonger å måtte trøysta elevar som vart ”skadde” i leik, og måtte og irettesetja elevar som var for hardhendte med medelevar.
Eg ser og kor viktig det er å skryta masse av elevane, og ha god kontakt med dei på det sosiale planet. Viktig å setja seg ned å prata litt innimellom. Eg tenkjer og at for all teori eg skal presentera, så vil eg prøva å finna ein praktisk måte å illustrera teorien på. Å bruka konkretiseringsmidlar er kjempeviktig.
Me har hatt MI-teorien i bakhovudet når me har undervist på Skåredalen, det er interessant med eit slikt fokus. Eg synes me har fått gitt alle elevane noko som har passa spesielt for dei, men når eg sjølv blir lærar håpar eg å få bruka musikken litt meir i høve til ulike fag.
Denne perioden på Skåredalen skule har vore god for meg. Eg trur eg har vore i kontakt med målet mitt om å prøva å vera ein god motivator. Eg har fått undervist mykje i mattematikk – og blitt tryggare på at eg faktisk kan undervisa i dette faget og. Det har og vore godt for meg å kjenna at eg no faktisk har lyst til å bli lærar i skulen, og eg kan godt tenkja meg å undervis på mellomtrinnet.

Gerd Elin

For ei utfordring

Alle elevar har rett til eit miljø som fremmar helse, trisel og læring, seier Opplæringslova.
Er dette mogeleg i dagens skule?
Har skulen/lærarane kapasitet til å til ei kvar tid sjå kva som er best for den einskilde elev.
Etter som eg har observert, støttar lærarane seg mykje til elevane sine bøker når dei underviser, og oppgåvene er ofte differensiert i tre vanskegrader - Altså dei svake, dei middels sterke og dei sterke elevane. Det kan vera utfordrande nok å tilpassa undervisninga i tre, men kan me greia å tilpassa undervisninga til den einskilde elev? Då skal me ha ein del kunnskap både om elevens bakgrunn og om eventuelle lærevanskar og grunnen til lærevanskane. Kvifor har eleven lese- og skrivevanskar f.eks? Er det oppvestmiljøet som hemmar utviklinga, har eleven dyseleksi, er det noko med synet eller er intelligensnivået svakt? Og kvifor bråkar sidemannen. Kvifor er har han ikkje konsentrert? Er det skulen som er laga slik at nokre elevane ikkje får ut nok energi ved å sitja så mykje stille, eller har eleven konsetrasjonsproblem av andre årsakar. Skulle me ikkje ønkja at det var medisinar for alt dette? Eller kanskje ikkje?
Det var svært nyttig å sjå gjennom filmane som Birgit har lagt ut. Når det gjeld ADHD var det ein familie med tvilliggutar som sverga til at medisin var løysinga. Eg fekk litt vondt av desse gutane når dei sat der så "fornuftig" å fortalte om dei ulike medisintypane dei hadde tatt og om korleis dei hadde funne ut at dei kunne ta medisinane utan å bli for kvalme. Så såg eg ein reportasje frå ein annan familie der yngste sonen på seks med ADHD, sleit familien heilt ut. Tilbud nummer ein til denne familien var medisinar. Foreldra valde i første omgang å sjå vekk frå dette å gå på tilbud nummer to som var eit amerikansk program som skulle gi dei "verktøy" til å takla åtferda på. Dei var gjennom foreldredelen, som lærte dei korleis dei kunne vera i forkant av "ulike episodar".
For eit dilemma for foreldre å måtte velja, særleg når ADHD-foreininga så sterkt rår til å bruka medisin og når så mange ungdomar sjølv står fram og seier dei har fått eit
bedre liv... Så skurra det og litt når eg såg innslaget om den norske legen som har forska på effekten av medisinen. Han hadde legemiddelfirmaet i ryggen og kom ut med svært positive tall m.a minimale bivirkningar. Medan det viste seg at den nyaste medisinen på marknaden (som dei nemnde tvillingane gjekk på), som er ei form for antidepressiva (altså ikkje bygd på amfetamin og sentralstimulerande), kunne gi auka blodtrykk, uregelmessig hjarterytme og fare for sjølvmordstankar. For eit dilemma for foreldra å måtte velja....
"Umulige" elevar med problemåtferd er meir utbreidd i større klassar enn mindre, det optimale er klassar med færre enn 15 elevar, seier Terje Ogden i ei undersøking frå 1998.
Eg tenkjer at dersom elevane og læraren skal kunne yta mest mogeleg, bør klassane vera oversiktlege og læraren ha ein breiast mogleg bakgrunn, slik at han kan hjelpa kvar einskild elev på best mogeleg måte. Og det me studentar då kan gjera, er å syga til oss det me kan av teoretisk kunnskap før me for alvor kjem ut i skulen og skal stå på eigne bein. Då får me ha sansane opne og samarbeida med foreldra og med dei andre lærarane, som er der med si erfaring. Elles får me håpa på at styresmaktene er med på laget og ser at elevane treng bra inneklima, gode og aktiviserande uteområde, og nok med vaksne rundt seg, slik at skulen kan byggja opp under helse trivsel og læring.

Motivasjon - erfaring og teori

Interessant å sjå at så mykje som eg kjenner igjen frå livet, har sine teoriar. Har ofte høyrt om arv og miljø, kva som bur i eit barn frå starten av og kva ytre faktorar som spelar inni livet. Når det gjeld motivasjon er det vel og slik, men eg trudde kanskje at det ibuande spelte ei større rolle enn det eg ser ut frå denne veka med pedagogikk. Rosenthalereffekten har eg høyrt om, men ikkje vist kva var. Skremande kor ubeviste me kan vera. Altså før me kjenner eit menneske, så kan det altså merkast som snill, god, flink, dum osv., alt etter kva informasjon me har fått, og forskjelshandsamast etter dette. For eg reknar med at dette like godt skjer hos oss, som lærarane i denne undersøkinga. Dette talar ikkje for at elevane skal ha med seg sin portefølgje gjennom alle dei 12-13 åra dei er i den offentlege skulen. Av og til kan det vera fint å få starta på ny. Eg har og opplevd dette med ei av døtrene mine. Ho gjorde alt for å forbetra gymkarakteren sin. Men ho var plassert. Det hjalp ikkje same kor mykje ho pressa seg, læraren såg ikkje innsatsen. Eg veit det blir vanskeleg å vera rettferdig og å sjå alle elevane, men la oss prøva.

Det anar meg at eg kan mykje om den teorien me gjekk gjennom denne veka, frå før. Likevel er det litt vanskeleg å få tak på einskilde ord og omgrep som atributasjonsteori, kasualitet, forskjellen på ego, id og superego. Godt me har "Imsen", som me kan fordjupa oss i i tillegg til førelesing, så får me det nok på plass etterkvart.

Dette med å ha forventningar til eiga meistring er og interessant, og korleis dette har samanheng med korleis personen ser på seg sjølv, kven han lyttar til, kva tidlagare erfaringar han har gjort og så vidare. Eg ser ut av stoffet me har lært at me som framtidige lærarar kan få ein del å seia for einskildelevar på dette området. Eg tenkjer at det er kjempeviktig å vera med på å hjelpa dei til å tenkja positivt og til å leggja mest vekt på det som er positivt. Det er fint å sjå at me kanskje kan vera den ytre faktoren som kan vera med på å endra negative tolkingsmønster hos elevane. Eg skulle ønskja at dette kunne vera eit mål for oss som er førsteårsstudentar i år, når me kjem ut i skulen. Me er jo ein positiv gjeng;-)!

Maslow han har eg og stor tru på. Han knyter mellom anna sjølvrealisering til sunn personlegdom, og Imsen seier at menneske med sunne personlegdomar har ei sikker realitetsoppfatning, er opne for nye erfaringar, ny kunnskap og nye idear, har ei heil sjølvoppfatning, evne til å knyta seg til andre, er kreative og har etisk og moralsk fasthet i si åtferd.(Imsen:390)Dette er noko anna enn Jantelova, som meiner at me absolutt ikkje bør ha ei positiv oppfatning av oss sjølv.

Men nå veit eg ikkje om eg heilt skjøna det sitatet til Aksel Hennie, som det vart refert til i forelesinga "Den som griper øyeblikket, får et forsprang". Det gjeld vel kanskje ikkje alltid å nytta alle øyeblikk for å kava etter å bli best mulig? Eg håpar eg missforstår dette sitatet, for eg tenkjer og at det er viktig å gripa øyebliket, men kanskje ikkje alltid for at eg sjølv skal få eit forsprang. Det å ha tid til å lytta til andre, vera stille, drikka te saman med venner, oppleva kjærleiken, sjå barnet ditt ta sine første steg - for så om berre noken få år køyra sin egen bil, sjå naturen vakna til liv igjen om våren, sørga saman når nokon har gått bort osv. Å ha tid til desse tinga, og å gripa desse øyeblikka, vil eg og seia er det viktigaste, for det er desse øyeblikka som dannar rama rundt eit lykkeleg liv. For meg iallfall. Kanksje det er dette som for meg er det Aksen Hennie kallar forsprang??? Ja, ja, det var mine filisofier. Ha ei god helg;-)

Kva skapar motivasjon?

Hadde det vore eit enkelt svar på dette, hadde det vore greitt. At det er viktig med motiverte elevar, arbeidstakarar, foreldre osb. kan me vel alle vera samde i. Men kva er det som skapar motivasjon? I økta i går les me om indre motivasjon, som er ønskjet, viljen og draumen som ligg inni den einskilde til å løysa ei oppgåve. Den ytre motivasjonen kjem i form av ytre påvirkning, som ros, rettleiing, heiing, karakterar. Eg skreiv i mattematikk og pedagogikkoppgåve noko i retning av at mitt læringssyn mellom anna gjekk ut på at det er den indremotivasjonen me ønskjer å vekkja hos elevane. Men eg har tenkt på at sidan me som komande lærarar har eit ønskje om å vekkja den indre motivasjonen hos elevane, så er det og ein ytre faktor tilstades, nemnleg læraren som motivator. Når eg tenkjer på det slik trur eg at eit samspel mellom indre og ytre motivasjon er det som skapar motiverte handlingar hos elevar og andre menneske. Kvar eg då hamnar i mitt læringssyn er eg ikkje heilt sikker på ennå, men at det gjeld å vekkja den "indre drivkrafta" hos menneske kjenner eg meg overbevist om. Dette er eit interessant emne. Det er lærerikt å lesa om forskjellane både i kulturar og kjønnsforskjellane. At gutar ser ut til å ha innebygd så mykje meir tru på seg sjølv enn jenter, er litt tankevekkjande. Eg hugar at eg som femteklassing undra me over at det var så mange menn som var sjefar (1975), når det var oss jentene som (iallfall i min klasse) var flikast på skulen. For all del ikkje noko negativt om menn som vil noko, men det er jo greitt å bli minna om at damene og duger!!!
Etter pedagogikkøkta i går sat eg Kesia og Heidi å mekka saman ein Samansett tekst. Me har fotografert, filma, henta inn løyver og skaffa musikk. Alle hadde sett seg inn i Windows Moviemaker, og kvar for oss laga litt prøvefilm, for dette ville me læra. Etter fleire liter pepsi max og ein del sjokoladar og timar som me ikkje viste kor var blitt av, kunne me kl 20.30 reisa heim frå Stord med filmen i boks. I seine nattetimar vart det framsyning for familien.
Det var den indre motivasjonen som dreiv oss!
-----------------------
lagt til 15.04.2008

PS. Den samansette teksten vår vart laga over boka Pappa Politi, av den svenske barnebokforfattaren Laura Trenter. Trenter er mest kjent som forfattar av barnekrim-bøker. Ho har skrive 18 bøker og i 2005 låg to av bøkene hennar på bestseljarlista i Sverige,berre slått av J.K Rowlings. Trenter er ikkje så kjent i Noreg, men sju av bøkene hennar er oversett til Norsk. Me vart alle begeistra for boka Pappa politi, men meiner at tittelen er noko barnsleg i høve til innhaldet i boka. Kanskje dette gjer at ungdomsskuleelevar som denne kriminalen passar svært bra for, ikkje vel boka. Boka har og ein oppfølgjar som heiter Julian og Jim. Denne boka er og svært spennande og kan anbefalast.
Det var som eg har skrive ovanfor kjekt å laga den samansette teksten. Resultatet er me og ganske godt nøgde med. Me lærte alle svært mykje av dette, og eg har alt brukt Mowiemaker til å laga ein annan samansett tekst.

Gerd Elin:-)

Tenke sjæl

På tysdag var me på på Skåredalen skole og underviste om Nettvett. Me brukte og Internett i ei økt med geografi. Eg og Tove var saman og underviste i 5b. Me brukte songen til Trond Viggo Torgersen "Tenke sjæl" til gjennomgangssong. Målet var at tekst og musikk kunne vera med på å setja fokus på dette med å tenkja sjølv når ein "tastar". Vidare spurde me dei om kva Nettsider dei var mest inne på når dei sat for seg sjølv ved datamaskinen. Alle fekk nemna ei side, og me skreiv det opp på tavla. Eg synest at dette var eit grep som gjorde at me fekk kvar og ein med frå starten. Dei fleste sidene som vart nemnde var undehaldningssider. Etterpå spurde me om dei visste kva ordet Nettvett betydde. Me snakka litt om dette og om kor viktig det var at dei bruktet vitet sitt og tenkte sjølv og når dei var på nett. Nokre få elevar svarte når me spurde om kva me burde passa på når me brukte datamaskinen eller mobiltelefonen. Det førte til at ei jente vart litt skremt, fordi ho hadde laga seg ei Pizco-side og lagt ut bilde av seg sjølv, men så hadde ho gløymt passordet. nå var ho redd for at bilete var på videvanke. Eg håper eg sa rett når eg sa at denne måten å laga heimesider på er ganske trygge, når ho ikkje har gitt passordet til nokon andre. Ein av gutane kommenterte sjølvsagt med at han viste om ei side der han kunne finna alle passorda... Når me hadde avdramatisert dette, gjekk me ned på datarommet. Me hadde førebudd at elevane skulle ta ein quiss på Saft sine internettsider. Me viste at maskinane på rommet var utan lyd, noko som gjorde quissen litt mindre effektfull. Men dei hadde øyreklokker i skapet, og elevane fekk lyd. Praksislæraren ordna det og slik at me fekk bruka datatavla til å visa kor elevane skulle gå inn osb.. Det var ein bonus for oss, for at det var datatavle på dette rommet viste me ikkje om. Det tok litt tid å kople tavla på nett, og elevane vart noko urolege, men det var likevel greitt at me fekk dette til, og veldig enkelt i bruk:-) Elevane jobba godt gjennom quissen, men med svært ulik fart. Dette er nok ein av dei største utfordringane når ein arbeider med datamaskin i ein klasse, iallfall om ein skal gå samla gjennom eit opplegg. Det geniale med denne quissen var at elevane kunne gå inn på eit bonusspel etter endt quiss. Då fekk dei som meistra dette best arbeida med eit tenkjespel som dei likte godt, medan dei venta. Etter dette samla me litt trådar på kva nettvettsreglar elevane syntes var viktige, før me gjekk over i den delen av undervisninga som Tove hadde. Her brukte me Gule sider til å finne både skulen og huset deira. Me brukte kart og biletfunksjon, og elevane såg på ulike reiseruter og tidsbruk frå ulike stader. Dette opplegget var veldig greitt, og det engasjerte elevane. Så gjekk me opp i klasserommet, og haldt fram med å visa ein film frå Du bestemmer, der me ser kor lett det er å øydeleggja både for seg sjølv og andre, berre med eit lite tastetrykk. Me snakka litt om mobilbruk og mobbing, og elevane fekk med seg ein brosjyre om gode råd for bruk av mobiltelefon, der ei side er skriven til elevane og ei til foreldra. Brosjyren er eit samarbeidsprosjekt mellom ulike telefonleverandørar og organisasjonar som arbeider for barns tryggleik på Nettet. Kontaktlærarane ville og bruka denne på komande foreldremøte. Langt inn i matpausen med god niste og frukt, spelte me Trond Viggos "Tenke sjæl" på nytt. Songen slo godt an og elevane song med innimellom bita av nista. Eg hadde ei god oppleving av å få formidla noko svært viktig denne dagen, og eg syntes me nådde inn til elevane. Håpet er at kunnskapen blir brukt av den einskilde elev og at han/ho bruker vitet sitt før han/ho "tastar" - kvar gong.

Gerd Elin:-)

Planlegging til punktpraksis

Neste veke skal me ut i punktpraksis igjen. Det skal bli kjekt å få koma ut å presentera noko som me veit blir nyttig for elevane "våre". Me skal ha eit opplegg om Nettvett i starten, så skal me over på bruk av IKT i samband med geografi. Dersom me får tid, let me dei kanskje få prøva å laga teikneserie eller animasjon. Det er så flott at me har fått innføring og innblikk i kva som kan brukast. Ser at det er ein grunn til at eg har studert Media tidlegare (sjølv om det då var avis det gjekk i). Men her blir det berre tid til å skumma toppane, for den meste tida utover våren må brukast til å setja seg betre inn i matematikken og norsken. Det går ikkje an å berre kosa seg og så stryka til eksamen. Men studentar har lang sommarferie, har dei ikkje.... så var det den sommarjobben då! Me ser?

Gerd Elin

Digitale aktivitetar

Temaet barn og medier har eg gleda meg til sidan eg såg progressjonsplanen i haust. Me får så mange kjekke råd og tips i undervisninga, og eg synes det er heilt topp å få eit spark bak til å læra endå litt meir om bruk av IKT. Nå er eg så heldig at eg sjølv har barn som eg kan visa ein del av desse programma til. Då får eg og ein liten peikepinn på kva som vil eigna seg til vidare bruk. Lokus sit opplegg på å laga teikneseriar gjekk rett heim hos mi dotter på 10. Eg likte og Pivot og innføring i digitale forteljingar. Det må og seiast at eg heilt i starten av dagen fekk problem med PC-en min. Maskinen var inn på datalabben heile dagen og nokre store oppdateringar gjorde det slik at eg ikkje fekk installera Photo Story 3. Heldigvis fekk eg sjå med Kesia, og eg prøvde meg på å laga animasjon og teineserie når eg kom heim. Den teikneserien vil me prøva å få brukt når me skal ut i praksis etter studieveka.
Det er så flott at det fins så mange gratisprogram på nettet som fungerer. Det er og fint at lovar og reglar gjeld på nettet og. Både for å besytta produsentar og brukarar.

Gerd Elin:-)

Trygg reise på verdsveven

Internett eller verdsveven som og er eitt av namna, er ein fantastisk reiskap. Eg kan bruka nettet på skulen og i arbeid. Eg kan lasta ned, skapa eigne produkt og lasta opp. Eg kan halda meg oppdater på kva som skjer i verda og eg kan bruka nettet til underhaldning. Eg kan og halda kontakt me venner og få kontakt med tidlegare studiekameratar. Eg har og venner i andre delar av verda som eg held kontakten med via internett. På Vestbredden kjenner eg nokre ungdomar som ikkje har høve til å reisa ut av landet sitt. Dette har både med økonomi og med grensekontrollen i landet å gjera. For desse er det viktig å vita at nokon der ute veit om dei og situasjonen deira. Desse ungdomanen har gjennom kyrkja i Etne fått kontakt med ungdomar i Etne, og dei "pratar" saman på MSN. Internett er ein fantastisk reiskap.
Men som i verda elles så fins det både godt og vondt på verdsveven og. Eg synes det er fint å sjå at så mange organisasjonar jobbar for å gjera internettbruken mest mogeleg trygg. Barnevakten har eg kjent til i mange år og eg veit dei gjer ein kjempegod jobb i høve til barn og medier. Det var flott at me vart gjort kjende med fleire slike organisasjonane i undervisningstimen til Birgit 7. januar. Gruppa mi har sett vidare på ein del av desse i samband med undervisningsopplegget me skal laga for 5. klasse om Nettvett. Saft og Dubestemmer er to av nettstadane me kjem til å henta hjelp frå. Skulen har mange oppgåver, men å hjepa elevane til å bli kritiske og selektive i høve til den store informasjonsstraumen som fins i dataverda, er viktig. Det er og viktig å læra dei korleis dei kan verna betre om seg sjølv når dei er på reis på internett. Det er og viktig å få til eit godt samarbeid med foreldra. Det er så lett å tenkja at barnet er trygt på barnerommet, utan å vite kva kontaktar barnet opprettar og kva spor det legg frå seg på nettet. Det er og viktig å læra dei korleis dei snakkar med kvarandre når dei chattar. Det er så lett å såra. Ord svart på kvitt kan vera ganske sterke.
I tillegg til farane som truar på nettet, er det og viktig å vera obs på dette med tidsbruk og passifisering.
Eg synes og det var svært interessant å lesa om Barn og unge i mediesamfunnet, i Imsens Elevens verden. Osloundersøkelsen frå 2002 sa mykje om barn og unges medievaner og eg syntes at det var interessant å lesa om kor gode innvandrerjenter blir i data. Dette eit apropos til at me ofte trur at det er gutane som blir flinkast i datafaget. Innvandrerejenter som ofte bruker meir tid i heimen, og dermed og meir tid føre PCen, viser at jenter og kan bli flinke i data.
---------------------------
Lagt til 15.04.2008
Når eg går gjennom forelesingane me hadde om barn og nye medier, så ser eg at eg ikkje har lagt så stor vekt i bloggen min på dette med fusk og fanteri i høve til dei "nye mediene". Det er så lett å tenkja at det ikkje går ut over nokon om ein "låner" litt musikk, "bruker" eit fint bilete, "lastar ned" ein film eller "kopierer" litt tekst. Alt dette er jo greitt om du har laga det sjølv, men svært mange "låner" litt for å spara tid og pengar. Det ville kosta pengar å skaffa seg dette på lovleg vis, pengar som opphavspersonen har rett på. Altså er dette ikkje eit lån, men tjuveri. Ein type tjuveri som dei fleste, trur eg, har vore borti. Hm... Platebransjen har merka dette, og arbeider stadig for å finne nye metodar for å selja, ikkje berre å bli lasta ned gratis.
Det er viktig å vera beviste på kva som er lov, og det var ein fin gjennomgang på dette i undervisninga 7. januar. Viktig å ta denne informasjonen med seg både som privatpersonar og lærarar. Det som var positivt nytt for meg, var at det faktisk er lov å kopiera ein kjøpt CD, for så å gi den til eit familiemedlem eller ein venn. Det var litt "koselig" synst eg.

Gerd Elin