Freden har senka seg, men nye utfordringar står i kø

Me fekk framføringa vår vel i hamn. Gruppa vår hadde møte i dag og oppsummerte. Me såg på kva me var godt nøgde med og kva me kunne gjort anleis. På bakgrunn av dette, sette me oss mål for gruppeprosessen i komande prosjekt. *Når me skal dela på å lesa pensum, vil me utveksla notat i tillegg til å ta det munnleg. *Me vil samla fleire idear, slik at me har meir å velja mellom til gjennomføring/framføring. *Me vil og setja oss betre inn i oppgåveteksten på førehand, slik at me får ein betre start på prosjektarbeidet. *Me vil setja av tid til å øva på førehand, rotera på oppgåvene og gjera "ting" litt enklare. Eg vil og leggja til at me syntes det var lita tid me fekk til å laga notatet me skulle levera inn heilt i starten. Trur me gjekk oss litt fast i dette, og det tok litt tid før me kom vidare.
Filmen me laga, var ganske på sparket og eg innrømmer glatt at eg ikkje hadde peiling på verken sfinxen eller gravmaska til Tut Ahnk Amon i farten. (Som lærar i filmen, så burde eg vel vist betre, men kom ikkje på nokre namn der og då.) Å syngja Fager kveldssol smiler, som morgonsong var nok heller ikkje bra, men det var henta direkte frå ein observasjon på Skåredalen! Ein del slike komiske feil vart det, men me var jo og midt oppi ei gramatikkoppgåve og... Har ei lita aning om at det er slik det kjem til å bli framover. Og eg må jo og få leggja til at det framfor alt er kjekt og at gruppa vår ler mykje i lag.
Det var iallfall kjekt å få oppleva alle framføringane på måndag. Å få repeterta teorien slik gong etter gong, gjer at noko siv inn, og det er bra. Det skal bli ei utfordring å kople dette til matematikken og oppgåva som kjem i etterkant av praksisen. Eg ser litt fram til skriving av denne oppgåva. Håpar me greier å laga eit godt opplegg på førehand, slik at me får eit godt grunnlag.
-------------
Lagt til 18.04.2008:
Men kvar landa eg i høve til teoriane, no i første omgang?
Eg er eit produkt av den gamle "formidlingsskulen". Eg er nok prega av "påfyllsmetoden", som var å læra direkte frå læraren eller boka. Det fanst berre rette eller gale svar. For meg som alltid har vor ganske pliktoppfyllande og relativt lettlært, gjekk dette greitt. Pavlov, Thorndike, Watsen og Skinner er teoretikarar, som tenker at drivkrafta ligg i den ytre motivasjonen, altså i gulrotprinsippet. Denne behavioristiske teoritradisjonen var rådande fram mot 1970 åra. Me fekk då eit paradigmeskifte der det som skjedde inni hjernen til den einskilde elev fekk meir vekt. Dewey meiner at ny lærdom kjem av utforsking og eksperimentering. Ausubell snakka om bruprinsippet, at det var viktig å repetera før ein kunne gå over brua mot ny kunnskap og Piaget snakkar om det intellektuelle, og om språk og tankar på ulike nivå. Men kognitivismen vart berre rådande i vel ti år. Då fekk det sosiokulturelle perspektivet meir merksemd. Læring skjer i relasjon med andre,og språket er viktig, meiner Vygotsky. Han snakkar om ei prosimal sone som er spennet mellom det ein kan læra åleine og det ein kan læra saman med ein kompetent annan. Bruner har ein stillasteori, ein treng noko å ”klatre” i på veg mot ny kunnskap. Læraren er den som byggjer stillaset.
Det er vel slik at alle teoriane har noko ved seg, og eg trur heller ikkje det går an å sjå ein teori som den optimale, utan at ein ser teorien i lys av dei andre. At all lærdom skal påførast utanfrå og bli driven fram av ytre motivasjon som i behaviorismen, kan ikkje vera bra. Matematikkfaget er vel det faget som denne teorien har slått dårlegast ut på, iallfall for min del. Eg er ikkje vant med å tenkja sjølv for å koma fram til eit svar. Det er ganske frustrerande. Det må vera viktig å læra å bruka hovudet sjølvstendig. Men dette kan og ha med min læringsstil å gjera. Eg vart spesielt fasinert av Howard Gardner sin mangeintellignesteori. Han snakkar om å vera ord-klok, menneske-klok, musikk-klok, natur-klok, billed-klok, tal-klok, bilet-klok, kropps-klok, menneske-klok og sjølv-klok (som dei kallar det på Skåredalen skole). Eg trur eg mest let meg inspirera av dette kognitivistiske prinsippet, men eg set det i lys av den sosiokulturelle teorien, som seier meir om samhandling og den kulturelle konteksten.
Litt vanskeleg er det å skilja alt dette stoffet frå kvarandre, men hovudtrekka er etterkvart inne, og eg reknar med at me stadig kjem tilbake og veg læringsprosessen vår opp mot dei ulike pedagogiske teoriane.

Gerd Elin:-)